σκυτοτρώκτης

ὁ, Μ

(παρωνύμιο που δόθηκε από τον αυτοκράτορα τού Βυζαντίου Νικηφόρο σε άρχοντα τών Βουλγάρων) αυτός που τρώει, που ροκανίζει δέρματα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < σκῦτος «κατεργασμένο δέρμα» + τρώκτης (< τρώγω), πρβλ. ξυλο-τρώκτης].